Piotr POTWOROWSKI
- malarstwo -
powrót
4 - 30 czerwiec 2007 r.
wystawa z cyklu "WYDARZENIE ROKU"
zorganizowana we współpracy z
Fundacją im. Piotra Potworowskiego,
Muzeum Narodowym w Warszawie,
Muzeum Narodowym w Poznaniu,
Galerią Fibak,
Krzysztofem Musiałem
kurator wystawy: Katarzyna Jankowska-Cieślik
patronat medialny: artinfo.pl
sponsorzy wystawy:
Miasto CHORZÓW,
T.U. i R. WARTA,
Firma Ochrony, Szkolenia i Asekuracji FOSA SP. Z O.O.,
Muzeum Śląskie w Katowicach
Tadeusz Piotr
POTWOROWSKI
(1898 – 1962)
Należy do grona najwybitniejszych malarzy powojennej sztuki polskiej. Jego twórczość , która w połowie powstała na emigracji, w znaczący sposób wpłynęła na rozumienie nowoczesnego malarstwa. Autor nastrojowych pejzaży, przedstawień wnętrz, aktów. Jego obrazy z dojrzałej fazy twórczości stanowiły fenomeny, unikalne przetworzenie inspiracji płynących z natury w na poły abstrakcyjne syntezy. Charakteryzują je wyrafinowane kompozycje i wybitne wartości kolorystyczne, wyrażone w postaci płaskiej, syntetycznej plamy barwnej skonfrontowanej w późniejszych poszukiwaniach z elementami malarstwa materii.
Był uczniem Józefa Pankiewicza w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, pod którego patronatem grupa studentów m.in. Jan Cybis, Hanna Rudzka Cybisowa, Józef Czapski, Artur Nacht i Zygmunt Waliszewski założyła Komitet Paryski w celu kontynuowania studiów opartych na tradycji malarstwa francuskiego. W 1924 r. Potworowski wyjechał do Paryża, gdzie uczęszczał do pracowni Légera a także poznał twórczość Cézanne’a, Bonnarda, Matisse’a i Braque’a.
Potworowski powrócił do Polski w 1930 r. i zamieszkał w Wielkopolsce, gdzie przebywał do początku wojny. Po klęsce kampanii wrześniowej przedostał się do Norwegii i Szwecji, a w 1943 r. dołączył do Armii Polskiej w Szkocji. Wkrótce potem w Londynie nawiązał kontakt ze środowiskiem polskich artystów, m.in. Jankielem Adlerem, Feliksem Topolskim i Markiem Żuławskim. Kolejne piętnaście lat spędzone w Wielkiej Brytanii były znaczące w karierze i twórczości artysty. Od 1949 r. był profesorem w Bath Academy of Art w Corsham, gdzie przyjaźnił się ze znaczącymi artystami młodego pokolenia - Williamem Scottem, Peterem Lanyonem, Bryanem Wynterem, Kennethem Armitage i Adrianem Heathem. W ukształtowaniu się sztuki Potworowskiego ogromną rolę odegrał nastrojowy pejzaż angielski, a zwłaszcza Kornwalia, gdzie miał swoją pracownię i spotykał artystów brytyjskich z Grupy St Ives. Jego obrazy wzięły udział w znaczących wystawach w Anglii i za granicą. Artysta przyjęty został do London Group oraz w 1956 roku do Royal West England Academy.
Powrót do Polski w 1958 roku oznaczał dla malarza konfrontację z panującymi tu stosunkami i ambicjami byłych przyjaciół z Komitetu Paryskiego. Artysta został zaproszony przez prof. Zdzisława Kępińskiego do Poznania, gdzie znalazł początkowo dach w Muzeum Narodowym i został profesorem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Następnie objął pracownię malarską w Gdańsku – Sopocie, gdzie w dobrej atmosferze pracował wraz z asystentką, którą była Teresa Pągowska. Nieoczekiwana śmieć przerwała jego nowy, wspaniale zapowiadający się okres twórczości. Współpracował również z teatrem, przygotował scenografię m.in. do przedstawień Wesela S. Wyspiańskiego w reż. T. Byrskiego i Fausta J.W. Goethego w reż. J. Grotowskiego.
Obrazy Potworowskiego eksponowane były na wielu prestiżowych wystawach w kraju i na świecie, m.in. w Documenta II w Kassel (1959), XXX Biennale w Wenecji (1960), gdzie zdobył nagrodę; Musée d’Art Moderne w Paryżu (1961), Museum of Modern Art w Nowym Jorku (1961).Prace artysty znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych, m.in. w Tate Gallery St Ives, Bristol City Art Gallery, Royal West of England Academy oraz w wielu muzeach, m.in. Muzeum Narodowym w Warszawie, Poznaniu i Krakowie.
Galeria otwarta pon.-pt. 10.00-18.00 oraz w sob. 10.00-14.00
283144
